Miesiąc temu spróbowałem sprzedawać przez Allegro. Przez ukraińskie Aukro (taki samo serwis, jak Allegro, tylko dla Ukrainy) sprzedałem więcejm niż 500 rzeczy i mam tylko pozytywne komentarze od innych osób. Czyli za cały czas miałem problemy, ale zawsze można było to rozwiązać i w sumie jestem zadowolony z tego wszystkiego.

Wystawiłem przedmiot na Allegro – i już w pierwszy dzień miałem dużo głupich pytań, chociaż wszystko było w opisie. W końcu jakis gościu kupił mój przedmiot (to był telefon) w cenie, która była o 30% taniej, niż w innych sklepach w Polsce. Róźnica polegała tylko na tym, że telefon był kupiony na Ukrainie, a nie w Polsce.

Myślalem, kupujący będzie zadowolony na 100%, ale nie. Wersja Android była 4.4, a on potrzebował 4.3. Odpowiedziałem na jedną wiadomość od tego gościa, a potem już nawet nie reagowałem. Czyli opisywał mnie róźne głupoty, że jakieś aplikacji tam nie działają. W sumie, przestałem na to reagować. Ale już mam uczucie, że większość kupujących tam są wybredne i lubią kombinować i t.d. Akurat teraz rozumiem, czemu dużo sprzedających nie odpowiadają na moje wiadomości. Są wkurzeni od takich ludzi, które pytają o głupotach i nawet na poważne pytanie sprzedawcy już nie reagują.

Ale to nie było najgorsze. Spróbowałem sprzedawac przedmioty jako aukcje. W sumie, sprzedałem tak 2 razy i żaden kupujący nie zapłacił. Najciekawsze w tym wszystkim, że 1 z takich „kupujących” miał 2000 pozytywnych komentarzy…

Jakie zrobiłem konkluzji z tego wszystkiego? Chyba nie chciałbym sprzedawać przez Allegro. Więcej problemów, niż zysku

Co to za patologia w tym jebanym e-konsulat.gov.pl albo polandvisa-ukraine.com.
Tego nie da się wytrzymać. Nigdy nie ma terminów na żadne daty. Jak to może być i jak normalnie można podawać zwykłemu człowieku?
Jeżeli już składasz wszystkie dokumenty przez specjalne centry [polandvisa-ukraine.com], i płacisz za te usługi, to miało to być bez żadnych kolejek.

Mam szczęście, że na razie jestem studentem, to mogę bez kolejki podawać przez Konsulat.
No naprawdę to muszę czekać w kolejce, ale nie muszę wpisywać się na pewne daty.

I conajmniej raz na rok muszę wracać do Ukrainy, żeby otwierać tą wizę, chociaż mając Kartę Polaka nie trzeba nic uzasadniać. Nie rozumiem, czemu nie można było dawać takie wizy na 2-3 lata, i tak otwierają za darmo. Tego akurat też nie rozumiem.

Kiedy chciałem otworzyc konto w polskim banku – męczyłem się z tym bardzo długo. Najciekawsze w tym wszystkim było to, że musiałem każdy raz nadawać wszystkie dokumenty, jakaś Pani abo Pan wpisywali to do komputera – i potem była taka odpowiedź – komputer nie działa. (Konkretnie chodzi o ING Banku). W końcu pracownik powiedziała iść do innego banku (chyba za 4-m razem).

Na szczęśćie, w następnym banku (nie będę reklamować) konto otworzyli mi dość szybko. Czyli szybciej niż w poprzednim banku, ale wciaż nie byłem zadowolony.

Ale najważniejsze było inne. Tak nazywane „bezpłatne konto” nigdy nie było bezpłatnym, ponieważ muszę robić wpłatę na konto (1000zł), płacić kartą w sklepie, a oprócz tego wszystkiego podłączyli dla mnie jakieś ubiezpieczenie (wcale nie potrzebne), za które płaciłem po 3 złote przez 2 miesięcy i potem tylko zobaczyłem (oczywiście, po tym od razu wyłączyłem).

Karta przyszła pocztą tylko przez 2 tygodni, co też bardzo wkurwiło A oprócz tego wszystkiego, gotówkę trzeba wnośić tylko przez kasę, nie ma wpłatomatów, chociaż bank jeden z największych…

Jak wygląda sytuacja na Ukrainie?
Żeby otworzyc konto w jednym z banków, wystarczy 15 min, a kartę dostajesz od razu (jako opcja – można zamówić kartę klasy wyższej z imiem i nazwiskiem, to wtedy tylko trzeba czekać).
Są wpłatomaty praktycznie wszędzie, nawet w małych miastach, i to nie koniecznie w placówkach banku, mogą być w zwykłych sklepach.
Są komisji za pewne operacji (bardzo małe), ale nie ma żadnych abonplat i dodatkowych warunków.
Czyli jak nie korzystasz się przez miesiąc, to nic się nie stanie.

Szkoda tylko, że sytuacja w kraju tragiczna i kurs hrywny nie jest stabilny. I oczywiście, jest deficyt innej waluty.

Kiedy trafiłem na studia do Polski, praktycznie od razu zrozumiałem – łatwo nie będzie. Np, od początku mój polski był praktycznie na poziomie A2 i byłem przerażony po pierwszych zajęciach.

Ale z czasem sytuacja nieco zmieniła się. Na 1 roku studiów magisterskich uzupełniających miałem zajęcia tylko w poniedziałek, wtorek i środę. Na 2 roku w ogóle mam zajecia tylko w poniedziałek i piątek. A kiedy mam tyle zajęć, to nic mi się nie chcę robić.

Jeżeli porównywać z Ukrainą, to tam miałem zajęcia od poniedziałku do piątku praktycznie zawsze, miałem dużo do zrobienia i miałem dużo motywacji. W Polsce mam dość mało do zrobienia, ale nawet tego nie mogę ogarnąć. Jakaś tragedia

Swoje prawo jazdy na Ukrainie dostałem w 2009 roku. Ile to kosztowało, to juz nie pamiętam, ale dostać go nie było bardzo trudno.

Żeby zaliczyć egzamin teoretyczny, naprawdę trzeba było wszystkiego się nauczyć, ale jeżeli chodzi o egzaminie praktycznym, to ja tego po prostu nie miałem Śmiesznie brzmi, ale tak było. Więc, ja nawet teraz myślę, że to nie było tak źle, ponieważ nigdy nie nauczysz się normalnie jeźdźic, dopóki nie będziesz miał własne auto i nie będziesz jeźdźić codziennie.

Nastepna ciekawostka – my nie mamy punktów, które ma np polsi prawo jazdy.

No i najciekawsze w tym wszystkim, że takie prawo jazdy można było kiedyś po prostu kupić. I nawet polacy przyjeżdżali do Ukriny, żeby kupić sobie coś takiego, ponieważ ukraińskie prawo jazdy jest międzynarodowe i oczywiście, że w Polsce tez można korzystać sie z tego.

Dlatego ja chyba zostawię ukraińskię prawo jazdy i nie będę zmieniać go, dopóki mnie nie zmuszą, nawet jak zostanie w Polsce przez dwuższy czas.

Oczywiście, żeby dostać prawo jazdy w Polsce, trzeba męczyć sie dłużej, ale z tego, co widzę, jeżdżą tu nie idealnie i nawet nie powiedziałbym, że lepiej, niż na Ukrainie

Od dzisiaj dostępna polska wersja strony internetowej Konus – ukraiński blog.

Pochodzę z Ukrainy, ale blisko półtora roku mieszkam w Polsce Mój polski jest tylko na poziomie B2, dlatego z góry przepraszam za błędy ortograficzne

O czym będę pisać?
O Ukrainie, o Polsce, o studiach i po prostu o życiu.